środa, 8 czerwca 2016

Promyczek - Kim Holden



Kate Sedgwick to najbardziej pogodna osoba jaką udało mi się spotkać na kartach literatury. Gdy ktoś ją zrani – martwi się jego stanem, nie sobą. Gdy ktoś na nią nakrzyczy – uspokaja go. Nie chowa urazy, nie unosi się, zaciekle broni swoich przyjaciół, jest lojalna do szpiku kości i żyje intensywnie, nie marnując czasu na smutki, troski, złość czy zwady.  Dla wszystkich ma otwarte serce, podnosi na duchu, pomaga, wspiera, obdarza szerokim uśmiechem.

Nikt, oprócz jej najbliższego przyjaciela nie wie jednak, jak wielki ciężar niesie na swoich barkach.

Gus był z nią od zawsze. Od najmłodszych lat spędzali razem każdą wolną chwilę, wspierali się, kibicowali sobie i cieszyli się ze swoich sukcesów. Także w obliczu tragedii zawsze stali ramię w ramię. Po bolesnych doświadczeniach jakie stały się udziałem Kate, Gus jeszcze silniej się do niej zbliżył. Stał się depozytariuszem jej wspomnień, cierpienia i smutku. Nigdy nie przestał jej kochać i podziwiać, od zawsze mieniąc dziewczynę Promyczkiem, bowiem Kate, pomimo wszelkich bolesnych doświadczeń, emanowała większą pogodą ducha niż gros spotykanych przez nią ludzi, wnosząc jednocześnie radość wszędzie tam, gdzie jej brakowało. Wiedziała jak cenne jest życie i czerpała z  niego garściami. Jedyne w nie potrafiła uwierzyć, to romantyczna miłość.

Gdy wyjeżdża z San Diego na studia, po raz pierwszy musi poradzić sobie całkiem sama. Gus jest dostępny pod telefonem, jednak właśnie nagrywa debiutancką płytę swojego zespołu i co najważniejsze – nie ma go na miejscu. Studia w Grant, w  Minnesocie to wielki skok dziewczyny na głęboką wodę.

Niemalże zaraz po przyjeździe poznaje Kellera – podobnie jak ona uzależnionego od kofeiny chłopaka oraz Claytona i Pete’a – sąsiadów z pokoju obok.

Nowe znajomości wstrząsną jej życiem na nowo, pokazując, że miłość naprawdę istnieje i nawet jeśli mamy wiele do stracenia i niewiele do ofiarowania – warto kochać.

Promyczek to opowieść o tym, jak mimo ogromnych przeciwności losu i cierpienia wciąż być osobą radosną i swoją pogodą ducha zarażać innych. O tym, jak wielkim darem jest z dar siebie, chociażby się wiedziało, że to ofiara na krótki czas.

Jeśli przygniata Was ciężar życiowych doświadczeń – poznajcie Kate zwaną Promyczkiem i zaczerpnijcie z jej pokładów optymizmu i wiary w ludzi. Uzbrójcie się jednak w zastępy chusteczek, bowiem ta historia może Was rozbić i pozostawić w stanie wewnętrznego rozpadu jeszcze na długo.

Poruszy nawet najtwardsze serca. Historia, którą zapamiętacie na długo.  I mimo że jak dla mnie – emocji było znacznie mniej niż się spodziewałam, poznanie Kate było prawdziwym zaszczytem i przyjemnością, a jej postawa w mig ustawiła mnie do pionu. Wielki szacunek dla Kim Holden za stworzenie tak dobrej postaci, za jej przykład życia i świadectwo przyjaźni oraz miłości – takich relacji można głównym bohaterom zazdrościć. 

Promyczek udowadnia, że dobro przyciąga dobro, a bezwarunkowa miłość jest nie tylko możliwa, ile realna! Wystarczy, że będziemy jej pragnęli (a przecież każdy od najmłodszych lat niczego nie pragnie bardziej!) i okazując innym cierpliwość skupimy się na tym co naprawdę istotne, a nie błahe – a nasze życie będzie piękne mimo upadków, z których dzięki silnym ramionom bliskim z  łatwością będziemy umieli się podnieść, by znów z  uniesionym czołem i uśmiechem na ustach iść przez życie.

Po tej lekturze – paradoksalnie – Wasze troski i zmartwienia pójdą w niepamięć. I za ten przekaz cenię tę książkę najbardziej.

Polecam! 




Książkę w korzystnej cenie kupisz na;


14 komentarzy:

  1. Cudowna książka, jedna z najlepszych jakie w ostatnim czasie czytałam. A Gus był cudowny. już się nie mogę doczekać kontynuacji

    OdpowiedzUsuń
  2. Kolejna TAKA recenzja tej książki! Już niebawem i w moje rączki wpadnie, jestem ciekawa tych emocji i odrobinę się ich obawiam (nie mam czasu na kace książkowe) :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Zjadam Skarpety8 czerwca 2016 13:20

    Bardzo chcę przeczytać tę książkę. Myślę, że ostatnio mało jest takich książek, które pokazują dobre strony życia i jak się nim cieszyć pomimo trudności... Cały czas tylko dramaty, bohaterowie mają coraz więcej problemów i nie mają czasu na to, by być po prostu szczęśliwi. ;)

    OdpowiedzUsuń
  4. No nie, nawet Ty mnie nią kusisz??

    OdpowiedzUsuń
  5. Zapowiada się bardzo fajnie, pozytywnie i ciepło, mimo tej trudnej tematyki. Dobrze, że powstają takie pogodne książki, które dają siłę i nadzieję. Zainteresowała mnie bardzo.

    OdpowiedzUsuń
  6. Nie spotkałam się jeszcze z choc trochę krytyczną opinią. Muszę ją mieć!

    OdpowiedzUsuń
  7. Och, moja miała być trochę krytyczna, bo książka nie poruszyła mnie tak, jakbym chciała.
    Chyba nie umiem subtelnie wyrażać zawodu - albo krytykuję z grubej rury, albo chwalę zanadto lub jestem zbyt pobłażliwa.;P

    OdpowiedzUsuń
  8. To prawda! I ta siła jest jej największą mocą, bo emocji - tak wspominałam - nie wzbudziła we mnie takich, jak bym oczekiwała.

    Pozdrawiam ciepło!

    OdpowiedzUsuń
  9. Kuszę, choć ostrzegam - nie jestem tak zachwycona jak większość. Podobała mi się, doceniam pozytywny przekaz, ale emocje mną nie targały tak, jak powinny.:)

    OdpowiedzUsuń
  10. To prawda, skupiamy się zdecydowanie na dramatach i problemach, tak jakby na co dzień było ich mało. Literatura powoli przestaje być odskocznią od trosk,a raczej próbą ich przelewania na papier.
    A tu - mimo oczywistych problemów - wciąż jest pozytywnie :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Aż taka ona nie jest - dla mnie zabrakło obiecywanej przez innych czytelników kaskady emocji;)
    Rozumowo wiem, że jest dobra, ale sfera emocjonalna u mnie nie zagrała tak, jakbym chciała.
    Nie zmienia to jednak faktu, że obiektywnie wiem, że jest b. dobra i może poruszać.

    No i zachwycona jestem jej pozytywną energią i przekazem!:)

    OdpowiedzUsuń
  12. Ja również czekam, ciekawa jestem jego perspektywy - bo na nią liczę!:)

    OdpowiedzUsuń
  13. Wiesz, nawet jeżeli było mniej emocji niż się spodziewałaś, to i tak widzę, że warto ją poznać dla głównej bohaterki i tego pozytywnego przekazu :) Ciekawa jestem czy polubiłabym Kate i na ile wydałaby mi się autentyczna :)

    OdpowiedzUsuń
  14. Dokładnie!:)
    Myślę, że tak. Bohaterka ma w sobie tyle ciepła, że nie sposób jej nie lubić.

    OdpowiedzUsuń