Kazanie na Areopagu to zbiór 13 niepublikowanych dotąd katechez arcybiskupa Karola Wojtyły, w którym próbuje on dociec istotny chrześcijaństwa w oparciu o mowy św. Pawła Apostoła na Areopagu. Podążając śladem świętego, przyszły święty kroczy ścieżkami wiary.
Ich erudycyjny charakter i mistyczny wymiar nie pozwalają na ocenienie ich pod jakimkolwiek kątem - podobnie jak większość tekstów religijnych, ich cel jest zgoła inny niż "wciągnięcie" odbiorcy. Nie miałabym nawet śmiałości oceniać tego, co dla Wojtyły było rodzajem medytacji, wszak z cudzymi myślami można się zgadzać bądź nie, lecz bez możliwości ich zmiany.
Chciałabym się z Wami jedynie podzielić informacją o tym, czego książka dotyczy i co Wy - jako jej czytelnicy - możecie w niej odnaleźć.
Przede wszystkim jest publikacja ta spuścizną Papieża, rodzajem duchowej więzi z nim, pozostawionej i dotąd nierozpowszechnionej. Jest świadectwem jego intelektu i głębokiego przeżywania wiary, intensywnego namysłu nad słowami innych Wielkich ludzi Kościoła, w tym przypadku św. Pawła Apostoła. Jest próbą uporządkowania tego, co św. Paweł mówił do Greków i odniesieniem się do tych słów.
Nie ukrywam, że jest to lektura wymagająca, która jeśli ma być czymś więcej niż tylko naprędce odczytanym zbiorem, wymuszać będzie poświęcenia jej sporej ilości czasu i uwagi. Dla niejednego może okazać się miejscem, w którym nie zgadzać będzie się on z myślą autora.
Z całą pewnością jest jednak bogatym śladem zetknięcia się tradycji Izraela z tradycją Grecji, tak odmienną i doskonałym upamiętnieniem myśli Wojtyły, wydanym idealnie w 40 rocznicę jego wyboru na papieża.
Polecam dla czytelnika wymagającego (przede wszystkim od siebie).
0 komentarze:
Prześlij komentarz