poniedziałek, 20 lutego 2012

Zemsta jest kobietą – antologia





Zemsta jest kobietą, to antologia opowiadań, na którą składają się teksty pisane zarówno przez przedstawicieli płci męskiej, jak i żeńskiej. Wszystkie utwory skupiają się wokół motywu odwetu, silnie powiązanego z kobietami.

Publikacja ta zrodziła po wyłonieniu dwunastu zwycięskich prac spośród stu pięćdziesięciu nadesłanych. Pisarze na różne sposoby zinterpretowali motyw przewodni, tworząc niepowtarzalne opowieści o sile kobiecej determinacji i pamiętliwości.

Poziom opowiadań jest bardzo zróżnicowany – bywają lepsze oraz gorsze, ogólny bilans wypada jednak dodatnio.
Książkę otwiera opowiadanie Naga. Jest to tekst bardzo męski. Porusza problematykę bolesną, tematykę molestowania córki przez ojca, a następnie jej okrutną zemstę, odwet po latach, który przesuwa granicę dobrego smaku, intensywnie zahacza o kazirodztwo. Niestety zemsta ta jest nieudana, nie przynosi oczekiwanego katharsis, lecz robi coś skrajnie odwrotnego – wyniszcza główną bohaterkę, powoduje jej upadek moralny i całkowite zepsucie.

Na antologię składają się także teksty:
Malarz – opowieść o podążaniu za wymyślonym ideałem, o niespełnieniu i ucieczce w świat pragnień i wyobrażeń,
Dziennik Juli - traktujący o kobiecie, która dla sztuki poświęciła wszystko, zatraciła nawet samą siebie i swój niepowtarzalny styl, zrezygnowała z indywidualizmu na rzecz sławy i chwilowych potrzeb mas,
 Sto dni lata – tekst o bardzo ciekawej formie, przyjmuje funkcję dziennika rozmów, w którym opisany został każdy kolejny dzień, podczas którego bohaterka przechodzi od stanu depresyjnego, przez upojenia nową miłością, aż na powrót do skrajnego załamania i odcięcia się od wszystkich. Czytając to opowiadanie, odbiorca ma wrażenie podsłuchiwania prywatnych rozmów bohaterki ze swoją przyjaciółką,
Granica starości – utwór przenosi nas do roku 2050, kiedy to żyjąca dotąd w ustabilizowanym związku kobieta zostaje porzucona dla innej. Jej partner szybko się nudził, wybierał sobie coraz młodsze towarzyszki życia. Porzucona kobieta postanawia więc zemścić się na swoim byłym ukochanym przy wykorzystaniu jego własnej broni,
Prywatny akt oskarżenia – jest to pomniejszy zbiorek krótkich opowieści, w których autor proponuje różne spojrzenia na literaturę. Teksty te łączy wizja zamordowanego pisarza, który ginie z rąk niezadowolonej poziomem obecnie tworzonej literatury krytyczki literackiej. To ona odpowiedzialna jest za wszystkie zbrodnie przedstawione na kartach tych opowiadań.
Primadonna – historia pewnej młodej kobiety, która za wszelką cenę chciała dostawać lekcje śpiewu u znanej śpiewaczki operowej. Szybko stała się dla niej najbliższą osobą, która w chwili próby doskonale wykorzystała chorobę divy.
Mgła – tekst przedstawiający zemstę przeprowadzoną z prawdziwą premedytacją i zupełnie na chłodno. Bohaterka zabija młodą dziewczynę, która kilkanaście lat wcześniej spowodowała wypadek, na którego skutek kobieta straciła całą najbliższą rodzinę,
Dzień, którego nie było – historia zupełnie nieprawdopodobna – oto ogłoszone zostaje, że dzień 19 maja… zdubluje się. Pierwszy z nich, to będzie czas, którego wydarzenia zostaną na zawsze zapomniane o godzinie 00.43 kolejnego 19 maja. Dzień, w którym każdy może robić co tylko chce, nie obawiając się żadnych konsekwencji. Dzień, który wyzwala pokłady ukrywanego zła i przemocy,
Oczy wieprza – opowieść snuta przez osobę siedzącą na nudnym wykładzie, który skłania do snucia refleksji nad życiem i nad znienawidzonymi przez nią „oczami wieprza”, z których promieniuje zło,
Przyjaciele – tekst traktujący o dwójce przyjaciół, z których jeden znajduje się w centrum uwagi, zdobywa sympatię wszystkich dziewczyn, względy rodziny znajomych, chwali się swoimi sekspedycjami; podczas gdy drugi jest całkowicie niezauważany. Wraz z pierwszą prawdziwą miłością swojego przyjaciela planują na nim zemstę, której ofiarą niespodziewanie stanie się więcej niż planowana jedna osoba.
Seweryn – tekst kończący antologię, którego przedmiotem są losy pisarki, która po wielu latach godzi się na napisanie biografii swojego byłego męża. Wiąże się to dla niej z wielkim cierpieniem, lecz jest także okazją do nieplanowanej zemsty.


 Dużym walorem tej publikacji jest różnorodność tekstów w niej zawartych, które mimo swojej dużej indywidualności zachowują oczekiwaną spójność. Z mojej perspektywy najwyższy poziom utrzymują opowiadania z pierwszej połowy antologii.
Niemniej jednak każde z nich bardzo dobrze ukazuje różnorodność kobiet i ich zachowań.
Przewodni temat zemsty został świetnie wykorzystany nie tylko do stworzenia ciekawych opowiadań, lecz także do pokazania praw rządzących w przysłowiowo słabej, lecz prawdziwie twardej i bezwzględnej rzeczywistości kobiet.

Książkę tę wieńczy ciekawy wywiad przeprowadzony przez Janinę Koźbiel z Elżbietą Adamiak, o tym czy zemsta naprawdę jest kobietą i czy odpowiedzi na to pytanie możemy szukać w Piśmie Świętym.

Polecam. Książka zdecydowanie warta uwagi. Panowie, strzeżcie się.






9 komentarzy:

  1. Z przyjemnością przeczytam tą książkę :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Prawdę powiedziawszy - przeczytałam tę książkę i mam lekki niedosyt. Ciekawa, fajna jednak czegoś brakuje:( Pierwsza część bardzo dobra druga podupadła:(

    OdpowiedzUsuń
  3. Wczoraj wieczorem (a w zasadzie dzisiaj w nocy :D ) czytałam recenzję tej książki w "Bluszczu" i bardzo mnie zainteresowała, z ogromną przyjemnością będę jej wypatrywać na bibliotecznych półkach.

    OdpowiedzUsuń
  4. Zainteresowałaś mnie tą pozycją. Chętnie poznam bliżej te opowiadania pomimo tego, że ich poziom jest nierówny:)
    Pozdrawiam serdecznie!

    OdpowiedzUsuń
  5. Przeczytałabym tylko dla "Dnia, którego nie było", ponieważ tego właśnie dnia mam urodziny ;).

    OdpowiedzUsuń
  6. Nie przepadam za opowiadaniami, jednak może kiedyś po nią sięgnę, chociaż pomimo tak pochlebnej recenzji, wątpię.

    OdpowiedzUsuń
  7. Zaciekawiłaś mnie bardzo :) i nawet jeśli nie przepadam zbytnio za opowiadaniami, sięgnę po tą pozycję :D

    OdpowiedzUsuń
  8. Fajny pomysł na książkę, ale niestety tematyka nie w moim guście, więc ostatecznie chyba odpuszczę ją sobie.

    OdpowiedzUsuń