Rozmowy telefoniczne, to moje pierwsze spotkanie z prozą Roberta Bolaño. Książka niepozorna, bo niewielkich gabarytów, oferująca za to wiele czytelniczych smaczków.
Publikacja podzielona została na trzy części, z których wszystkie złączone są przewijającym się wątkiem. Pierwsza część spleciona została motywem rozmów prowadzonych przez telefon. Są to konwersacje różnorodne - jedne służą temu, by umówić się na spotkanie, inne temu, by się rozstać bez konieczności spojrzenia drugiej osobie w twarz. Niektóre połączenia są formą groźby, kolejne mają jedynie informować. Wszystko to wydaje się robione z pewną apatią i obojętnością.
Bohaterami Bolaño są zwykli ludzie, przedstawiciele różnych profesji - pisarze, żołnierze, policjanci i inni, o których autor opowiada niczym dobry gawędziarz.
Choć nie przepadam za opowiadaniami, chilijskiego twórcę czyta się dobrze. Jego teksty są spójne, zwięzłe, przemyślane. Jeśli zatem lubicie, gdy utwory od razu przechodzą do sedna, bez zbędnego przegadania - zachęcam do lektury. Nie jestem do końca przekonana, czy to dobry wybór na pierwszy raz, jednak póki co innych utworów Bolaño nie znam, więc trudno mi skonfrontować te krótkie formy z innymi jego utworami.
0 komentarze:
Prześlij komentarz