Piotr Bednarski – Spotkania

  Tytuł: Spotkania

 Autor: Piotr Bednarski
Wydawnictwo: Miniatura

Mało który tomik wierszy sprawia mi tak wiele trudności, jak poezja Piotra Bednarskiego.

Przyznaję, zbiorek Spotkania czytałam kilka miesięcy, kilka długich miesięcy wypełnionych refleksją na temat utworów w nim zawartych.

Powolność czytania nie wynikała bynajmniej z kiepskiej jakości wierszy, lecz z potrzeby zatrzymania się nad nimi chwilę dłużej, „przetrawienia ich” i dotarcia do sedna.

Tomik ten to wielki kocioł tradycji. Łączy w sobie zarówno teksty metapoetyckie, traktujące o procesie tworzenia, muzach, z utworami o tematyce miłosnej, religijnej, a także nawiązującej do mitologii. To prawdziwy wór pełen niezwykłych miniatur literackich, swoista poetycka wieża Babel, w której kumulują się teksty z każdej dziedziny.

Niezwykła metaforyka tekstów Bednarskiego nie pozwala oderwać się od jego słów.

Nawiązanie łączności z poetą jest sprawą niezwykle trudną – wystarczy wrażliwość nastrojona do odbioru innych „fal”, chwila nieuwagi czy rozkojarzenia, a już tracimy wszystko.

Poezja Bednarskiego okazała się być ukierunkowana właśnie na mnie, znalazłam się bezpośrednio na trasie kodu przesyłanego przez pisarza i dzięki wyposażeniu w specjalnie dostosowaną wrażliwość, potrafiłam go zdekodować.  Brak rymów i znaków interpunkcyjnych tylko pozornie może powodować chaos w przestrzeni organizacyjnej – tak naprawdę wszystkie utwory są niezwykle przemyślane pod względem kompozycyjnym. Ponadto formą jaką przyjął autor sprawia, że w tekstach tych nie ma niczego co rozprasza – czytelnik może dowolnie interpretować, samodzielnie decydować o tym gdzie postawić kropkę, gdzie przecinek. Rymy nie nakazują jedynej poprawnej linii rytmicznej, nie odwracają uwagi od treści.

Wspaniałe utwory, którym warto się przyjrzeć, warto spędzić z nimi czas – czy będzie to chwilka, czy tak jak w moim wypadku – miesiące – zależy jedynie od Was.

Na zaostrzenie apetytu proponuję fragment jednego z utworów – Siostry i bracia:

Siostry i bracia po piórze

Bądźcie mężni

Przed wami czysta kartka papieru – niczym Lolita

Patrzy Homer i Dante

Wergiliusz i Różewicz prześwitują przez trawę

Na morzu sztorm

W oknie rozkwita gałązka japońskiej śliwki

(….)

Wiersz siostry Poezja bracia

To Piękno i kunszt i światłość

Która stworzyła nas i ten świat

To chleb i woda sumienie i dusza

Uświęca nasze imiona

(…)

Siostry bracia poezja to droga pełna cierni

Dziwność jak zakochanie

Wspinaczka na szczyt na którym mieszka Bóg

(…)

Bracia i siostry – poezja to nasz herb[1]

Polecam!

---

[1] Piotr Bednarski, Spotkania, Miniatura, Kraków 2009, s.52.

literatura polska, poetyckość, poezja, Sztukater